11 Aralık 2012 Salı

Kırgınlık-Kırılmak-Kırıcı Olmak


Bir bardağı düşürürsün elinden kırılır, tuzla buz olur kazara, bazen de bile isteye atarsın yere, kırılsın diye, öfkeni o nesneden almak istersin, başka yürekleri kırmayayım diye...
 
Ama kırılan Yaşayan bir Kalpse kırıldığı zaman delikler kapanmamak üzere yerlerini almaya başlar. Ne yazık ki yerine yama yapamazsın, tamir etmeye çalışsan bile düzeltilemez yaralar açılmıştır, işlenmiştir derinlere. Kahır oturuverir tam göbeğine. Elden gelen sadece zamana, akışına bırakmaktır, acıların dinebilmesi için.
 
Şu hayatta en korktuğum şey biriyle Kırgın olmaktır. Birisi bana kırılmasın, darılmasın diye hep ince düşünmeye, hassas yaklaşmaya çabalarım. Tabi bilgisayar programı değiliz ki her zaman başarılı olabilelim. Çoğu zamanda karşımdakinin  duygularımı hiç düşünmeden, kelimelerin anlamlarını umursamadan konuştuğunu görünce çabamın tek taraflı olduğunu farkeder, hayıflanırım. Anladığınız gibi; Yüreği kolay kırılanlardanım. Benim gibi hassas olmak mı iyi, yoksa hiç umursamadan duygularını aldırmışlardan olmak mı? Çok üzücü ama  Kırıcı olmak en kolayı, kırıcı olanın ardından açılan yaraların tamir edilmesi de zor olanı. Keşke herkes kırıcı olmamaya dikkat etse de tamir edilecek yürekler etrafta geziyor olmasa böyle. Yüreklere keşke perde gerilmese de herkesin niyetleri iyi mi-kötü mü  belli olsa.
 
Bence bu konu doğrudan Olgunlukla ilgili. Ne kadar olgun olmayı başarabiliyorsan, o kadar kırgınlıkların azalıyor, karşındakini kırma olasılığın 0'a yaklaşıyor. Daha anlayışlı, hoşgörülü olunca kulakların Kırıcı kelimeleri duymaz oluyor belki de. Bende birgün bu olgunluğa erişebilecek miyim acaba? Birgün bende insanları oldukları gibi kabul edebilecek miyim? Kafamın bir köşesinde çeteresini tuttuğum o defterin sayfalarını tek tek koparabilecek miyim her Affedişimde, kalbimi bir yaradan daha temizlemek isteyişimde?? Kırgınlıklarımın yerini birgün gönlümün gül bahçelerine bırakabilecek miyim?
 
Ne diyelim; Rabbim bizleri, anlayışsız, yüreği taşlaşmışlardan uzaklaştırıp, geniş yürekli insanlardan eylesin.
 
 

4 yorum:

  1. Benim gülümün o naif yüreğini yine kim kırmış bakayım?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ablam anladım ki insanın canını bir tek sevdikleri acıtabilirmiş. Öyle bir dolmuşlukla yazıverdim. Şimdi iyiyim ama, beni düşündüğün için Allah razı olsun... Öpüyorum güzel yanaklarından...

      Sil
  2. Bende aynı dertten muzdaribim tuğbacım.Bazen insanları kırmıyım dersin ama karşındaki insan senin kırmama çabanı görmüyorsa bencil davranıyorsa istersen iyilik meleği ol farketmiyor tuğbacım.Bende senin gibi düşünüyorum :)yazdıklarına katılıyorum

    YanıtlaSil