Abim, bizi geçtiğimiz
Pazar akşamı İftar'a götürdü. Belki yıllardır ilk defa beraber yediğimiz İftar
Yemeği'ydi bu. Çekirdek ailemiz, babamsız bir Sofra...
Annemin hüznü fotoğraftan yansır gibi, onun olmayışı, içimizi acıtıyor, hele ki böyle anlamlı günlerde, bin misli... :( Dilerim Rab'bimden annemi başımızdan eksik etmesin, ona torunlarını görmeyi nasip etsin. Daha kalabalık İftar Sofrası fotoğraflarımız olsun inşallah.
Annemin hüznü fotoğraftan yansır gibi, onun olmayışı, içimizi acıtıyor, hele ki böyle anlamlı günlerde, bin misli... :( Dilerim Rab'bimden annemi başımızdan eksik etmesin, ona torunlarını görmeyi nasip etsin. Daha kalabalık İftar Sofrası fotoğraflarımız olsun inşallah.
Eşim için belki çok
daha kıymetlidir böylesi sofralar, çünkü onların hep İftar Sofraları 3 kişilik
olmuş; Allah kimseyi yanlızlıkla sınamasın, hep kalabalık Sofralarda
yemeklerimizi yiyelim...
Yıllar geçtikçe,
toyluğumu üzerimden attıkça, Aile kavramının önemini çok daha iyi anlıyorum.
Fırsat buldukça, onlarla olmaya çalışmak gerek, aramak, hatırlarını sormak
gerek. Manevi değerlerin yozlaştığı bir toplumda yaşarken, kendimizi dahi
unuttuğumuz şu günlerde, Ramazan'ın coşkusu içimi öylesi sarmışken herkese bu
hayırlı günlerin daim olmasını dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder