Annem masayı donatırdı çok eskiden. Babam masada illaki kahvaltılıklarda olsun isterdi. Yapılan onca yemek, kahvaltı edildikten sonra yenirdi, hatırladığım en eski Ramazan soframızda, "ailece".
Ben babamla, sahura kalkardım, o kıyamazdı bana, ama ben dinlemezdim. :) Onun en sevdiği sahur yiyeceği; pilav yanında kayısı hoşafıydı... :)
Çok özlüyorum, kalabalık sofraları, çok özlüyorum Babamlı sofralarımızı. Ölümü üzerinden vakit geçtikçe acısı azalacağına çoğalıyor sanki. Diyorum ki; keşke yine bizle olsaydın da bir kenarda sessiz sakin oturuverseydin, varlığın yeterdi, Babam... :(
İsterdim ki kızının hiç olmadığı kadar iyi olduğunu görsün, yine beni arayıp "Niye aramadın bugün?" diye sitem etsin.. Nicedir hep hayallerimdesin Babam. Böylesi anlamlı zamanlarda yokluğun çok daha belirginleşiyor, ben senin için sadece dua edebiliyorum. Mezarına gelmeyi de çok ihmal ettim, affet beni. Yattığın yerde huzurlu uyu, bu güzelim sofralarda bizimle masaya oturmasan da bil ki hep benlesin, Babam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder